Lastatempe, mi komencis lerni la kartludon nomitan kribaĝo. Mi ekinteresiĝis pri ĝi pere de JuTuba filmeto farita de la angla-lingva Shut Up & Sit Down (Silentiĝu kaj Sidiĝu). Mi ofte spektas filmetojn el ties kanalo, kaj tiu pri kribaĝo aparte starigis la intereson.

Imagu, ke vi arestiĝis, ĵetiĝis arestejen, kaj malgraŭ ĉio ĉi, vi kredas, ke senkulpas vi. La ĉefenketisto metas al vi timigajn demandojn re kaj refoje, preskaŭ akuzante, ke vi mortigis iun. Ĉu ĉiu decido de via vivo fulmus antaŭ viaj okuloj? Ĉu vi repensus ĉiun agon, ĉiun faraĵon eĉ la plej malgravan?

Mi komencis lerni la esperantan lingvon je la lasta parto de septembro. Ĉe la tempo, mi estis fluganta tra la lando al Sanfrancisko por ĉeesti konferencon. La flugo daŭris ses horojn, kaj oferis retan konekton. Podkastojn tre plaĉas al mi, kaj mi nuntempe aŭskultis al podkasto, kiu nomiĝas “Freakonomics”. Unu el la elsendoj, kiu nomiĝas “Earth 2.0”, informas min pri la esperanta, kaj la flugo estis la perfekta ekskuzo. Do, mi serĉis pro vin kaj malkovris Duolingo.

Poste tri monatoj, mi finfine kreas retblogon por verki esperante. La nomo venas de la ilo de la mortulo aŭ mortrikoltanto, angle “Grim Reaper”, kiun mi prenis la kromnomo “Grim”. Kiel la falĉilo estas ilo de la mortrikoltanto, tiel ĝi estas la mian krom tio, ke mi verkas ĉi tie.